Το μήνυμα της ημέρας

«Περί δε της φιλαδελφίας ου χρείαν έχετε γράφειν υμίν· αυτοί γαρ υμείς θεοδίδακτοί εστε εις το αγαπάν αλλήλους» (Α΄Θες. Δ΄9).

Αν και δεν μένει σε κανένα μελετητή της Καινής Διαθήκης αμφιβολία πως εκείνο που ενώνει τους πιστούς του Χριστού είναι η Αλήθεια, ωστόσο το κύριο γνώρισμα των μαθητών Του είναι η μεταξύ τους αγάπη. Για την αγάπη γίνεται πολύς λόγος στις Γραφές και για την αγάπη μιλάει και τραγουδάει κι όλος ο κόσμος. Όμως το χωρίο μας σήμερα την αγάπη την ονομάζει φιλαδελφία γιατί την περιορίζει μεταξύ αδελφών, ανθρώπων, δηλαδή, που έχουν πιστέψει στον Χριστό και έχουν ενωθεί μαζί του ώστε Αυτός να είναι η Κεφαλή και αυτοί το σώμα. Αυτή η φιλαδελφία είναι αυθόρμητη και πηγαία. Όταν πιστέψει κάποιος στον Χριστό και αναγεννηθεί, αισθάνεται μέσα του αυτή την αγάπη να τον καίει. Λαχταρά για τις συναθροίσεις της εκκλησίας, βλέπει τους αδελφούς του σαν αγγέλους, η καρδιά του και η ψυχή του είναι μαζί τους ενωμένη. Αυτό είναι έργο και καρπός του Πνεύματος. Είναι το πρώτο σημάδι της αναγέννησης. Και είναι ακριβώς αυτό που εννοεί ο απόστολος Παύλος όταν γράφει στους Θεσσαλονικείς ότι είναι θεοδίδακτοι. Με τον καιρό όμως, αυτή η φιλαδελφία, η γνήσια θεία αγάπη, το κατεξοχήν αυτό γνώρισμα των χριστιανών, αν δεν υπάρξει σωστή και συνεχής εκ μέρους της εκκλησίας διδασκαλία, και επαγρύπνηση εκ μέρους του πιστού, ξεθωριάζει και εξασθενεί. Τότε ο χριστιανός αρχίζει να συμμορφώνεται με τον κόσμο, τότε σιγά σιγά χάνει την κοινωνία του με τον Κύριο, η ψυχή του στρέφεται για χαρά και ικανοποίηση σε κοσμικά πράγματα, η κατάσταση γίνεται θλιβερή για τον ίδιο και το περιβάλλον του. Δεν είναι πια φως, δεν λάμπει ως φωστήρας στον κόσμο! Ο Κύριος, βέβαια, έχει την παιδεία γι΄αυτόν τον χριστιανό. Όμως γιατί; Ας αγρυπνούμε, αδελφοί, και ας έχουμε «ένθερμον την εις αλλήλους αγάπην».