• Αρχική Σελίδα - Τί πιστεύουμε
• Που βρισκόμαστε - Συναθροίσεις
• Ηχογραφημένα Κηρύγματα
• Βιντεοσκοπημένα Κηρύγματα
• Χριστιανικοί Ύμνοι
• Κείμενα - Ομολογίες
• Δραστηριότητες
• Νέα - Ειδήσεις
• Επικοινωνείστε μαζί μας

 

"Ο Θεός είναι Πνεύμα, και οι προσκυνούντες αυτόν εν πνεύματι και αληθεία πρέπει να προσκυνώσι."

Ιωαν. δ'24

 

Διάφορα - Σκέψεις για τον μοναχισμό

 

O μεγάλος Γερμανός φιλόσοφος Εμμανουήλ Κάντιος έλεγε: «Έτσι θα πρέπει να συμπεριφερόμαστε, ώστε η συμπεριφορά μας να μπορούσε να καταστεί παγκόσμιος νόμος». Δηλαδή, όταν κάνουμε κάτι θα πρέπει να ρωτάμε τους εαυτούς μας: «Αν αυτό το έκαναν όλοι οι άνθρωποι θα ήταν καλό;» Βέβαια δεν υπάρχει κανόνας χωρίς εξαίρεση, και εκείνο που στα σοφά αυτά λόγια του Κάντιου έχουμε, είναι το γεγονός πως πρέπει τα έργα μας και ο τρόπος της ζωής μας να είναι τέτοιος που αν μας μιμούνταν άλλοι -και όσο περισσότεροι, τόσο καλύτερα- αυτό να ήταν καλό και ωφέλιμο για την κοινωνία.

Ο ασκητισμός είναι παγκόσμιο θρησκευτικό, και όχι μόνο, φαινόμενο. Πολλά ευγενή πνεύματα αιστάνθηκαν την ανάγκη να βρεθούν μακριά από τον κόσμο, με όλα τα κακά που σίγουρα έχει, και κάπου απομονωμένα, να επιδίδονται στην πνευματική άσκηση, μελέτη, προσευχή, νηστεία, περισυλλογή. Ποιός θα μπορούσε να ψέξει την αίσθηση αυτής της ανάγκης; Όμως, παίρνοντας ως κανόνα τη σοφή ρήση του Κάντιου, αν όλοι έκαναν το ίδιο τι θα γινόταν; Απλώς θα μεταφερόταν ο κόσμος εκεί, οπότε δεν θα υπήρχε διαφορά. Είναι γνωστό ότι ένας από τους λόγους που η Κωνσταντινούπολη έπεσε ήταν και το ότι οι νέοι προτιμούσαν να καταφύγουν στα μοναστήρια παρά να πάρουν τα όπλα και να υπερασπιστούν την πατρίδα τους. Είναι επίσης γνωστό ότι ελάχιστος ήταν ο στρατός που κάτω από την ηρωική μορφή του Κωνσταντίνου του Παλαιολόγου υπερασπιζόταν την Πόλη μέχρι την άλωση. Δεν ξεπερνούσε τις εφτά χιλιάδες, και αν ο Μωάμεθ ο Πορθητής το ήξερε αυτό, θα την είχε κυριεύσει πολύ πιο μπροστά.

Δεν υπάρχει αμφιβολία πως στην ανθρωπότητα ο μοναχισμός έκανε πολλά κακά, έκανε όμως και πολλά καλά. Στα μοναστήρια καλλιεργήθηκαν τα γράμματα, οι τέχνες, οι επιστήμες. Απ΄ αυτά ξεπήδησαν κινήσεις αναμορφωτικές στην κοινωνία, φύτρωσαν πανεπιστήμια. Όμως, επειδή ο θεσμός δεν είναι σύμφωνος με το πνεύμα του Χριστιανισμού, τα κακά είναι πολύ περισσότερα από τα καλά. Ο Χριστός διάλεξε τους μαθητές του, κατά την πλειονότητά τους, από ψαράδες. Δεν πήρε ούτε ένα βοσκό, αν και αφθονούσαν στα μέρη εκείνα στην εποχή Του. Γιατί; Γιατί οι ψαράδες έρχονταν σ΄ επαφή με τον κόσμο. Έπιαναν τα ψάρια στη λίμνη και τα πουλούσαν στην πολύβουη αγορά. Και γι΄ αυτό τους κάλεσε ο Χριστός. Να τους διδάξει και να τους στείλει να κηρύξουν το Ευαγγέλιο στον κόσμο. Ενώ οι βοσκοί σ΄ αυτό το σημείο υστερούσαν. Ζούσαν, όπως πάντα, βόσκοντας απομονωμένοι τα ποίμνιά τους στο ύπαιθρο. Και ενώ βοσκοί ήταν κατ΄ αποκλειστικότητα οι πρώτοι μάρτυρες της γέννησης του Χριστού, της Ανάστασής Του δεν ήταν κανένας. M΄ αυτό, βέβαια, δεν θέλουμε να πούμε πως μεταξύ των πρώτων χριστιανών δεν υπήρξαν και βοσκοί, κάθε άλλο, ο χριστιανισμός αγκάλιασε όλους τους ανθρώπους ανεξάρτητα από φύλο, επάγγελμα, εθνικότητα κ.λπ.

Ο Χριστός είπε στους μαθητές Του: «Σείς είσθε το φως του κόσμου». Η θέση του φωτός είναι μέσα στον κόσμο. Πώς θα φωτιστούν εκείνοι που βρίσκονται στο σκοτάδι της αμαρτίας και της πλάνης αν κάθε φωτιζόμενος πιστός του Χριστού βγαίνει από τον κόσμο και κλείνεται στα μοναστήρια; Μα, θα πει κάποιος, δεν είναι για όλους ο ασκητισμός, δεν τον θέλουν και δεν τον επιδιώκουν όλοι. Σωστό, αλλά το θέμα είναι αν ο θεσμός συμφωνεί με το πνεύμα και τις αρχές του Χριστιανισμού όπως ο Κύριος και οι Απόστολοι μας τον παρέδωσαν.

Στην αρχιερατική Του προσευχή, στο ιζ΄κεφάλαιο του Κατά Ιωάννην Ευαγγελίου, ο Κύριος είπε στον Πατέρα για τους μαθητές Του: «Δεν παρακαλώ να σηκώσης αυτούς εκ του κόσμου, αλλά να φυλάξης αυτούς εκ του πονηρού» (στ. 15). Και πιο μπροστά, στην περίφημη επί του όρους ομιλία Του, είπε: «Ούτως ας λάμψη το φως σας έμπροσθεν των ανθρώπων, δια να ίδωσι τα καλά σας έργα και δοξάσωσι τον Πατέρα σας τον εν τοις ουρανοίς.» (Ματ. ε΄ 16). Επίσης, «Ιδού εγώ σας αποστέλλω ως πρόβατα εν μέσω λύκων». Και οι Απόστολοι μίλησαν με το ίδιο πνεύμα στους πιστούς, «τέκνα Θεού αμώμητα εν μέσω γενεάς σκολιάς και διεστραμμένης, μεταξύ των οποίων λάμπετε ως φωστήρες εν τω κόσμω» Φιλ. β΄15. Χωρία θα μπορούσαμε κι άλλα να παραθέσουμε, τα οποία, άμεσα ή έμμεσα, συνηγορούν υπέρ της θέσης μας και ρίχνουν φως στο θέμα μας. Αλλά, είναι φανερό ότι κανένας καλοπροαίρετος μελετητής της Καινής Διαθήκης δεν μπορεί σ΄ αυτή να βρεί στήριγμα για τον μοναχισμό. Της Καινής Διαθήκης το γράμμα και το πνεύμα είναι ότι η θέση του πιστού είναι μέσα στον κόσμο, αλλά όχι ένα με τον κόσμο. Μέσα στον κόσμο, αλλά «Μη αγαπάτε τον κόσμον, μηδέ τα έν τω κόσμω» Α΄Ιωάν. β΄15. Και: «Μη συμμορφόνεσθε με τον αιώνα τούτον, αλλά μεταμορφόνεσθε δια της ανακαινίσεως του νοός σας, ώστε να δοκιμάζητε τι είναι το θέλημα του Θεού, το αγαθόν, και ευάρεστον και τέλειον» (Ρωμ. ιβ΄2).

"Υ.Γ." Από την αρχική σελίδα του κ. Χρήστου Μαργαρίτη στο facebook μεταφέρουμε εδώ, με την άδειά του, το πιο κάτω σχόλιο το οποίο βρήκαμε πολύ κατάλληλο και εύστοχο!

Οχι στον ασκητισμό: Ο Πέτρος πρότεινε στον Ιησού να στήσουν σκηνές επάνω σε υψηλό όρος(Μάρκος 9:2-5), δηλαδή πρότεινε ασκητισμό και ο Ιησούς με την σιωπή του, του έδωσε να καταλάβει "όχι στον ασκητισμό". Άλλωστε η εντολή του ήταν: "Υπάγετε σε όλο τον κόσμο..." (Μάρκος 16:15) και όχι στα βουνά!

Μάρκος Μπούσιος.

 

 

"Έλθετε τώρα, και ας διαδικασθώμεν, λέγει Κύριος εάν αι αμαρτίαι σας ήναι ως το πορφυρούν, θέλουσι γείνει λευκαί ως χιών εάν ήναι ερυθραί ως κόκκινον, θέλουσι γείνει ως λευκόν μαλλίον."

Ησαϊας α' 18